Νύχτα με καταιγίδα διάλεξαν οι δολοφόνοι σου,
να κόψουν το νήμα της ζωής σου παλικάρι μου!
Θέλαν οι κεραυνοί και το σκοτάδι
να σκεπάσουν τις κραυγές σου και τα κλάματα.
Ύστερα σ’ έσυραν , έθαψαν το κορμάκι σου
στο κτήμα όπου έπαιζες μικρός.
Όμως εσύ δεν σώπασες,
κι η τρυφερή ψυχούλα σου
δεν μπόρεσε ν’ αναπαυθεί!
ΔΙΚΑΙΩΣΗ ζητούσες με φωνές σπαραχτικές.
Μήνες πολλούς θρηνούσες
και τάραζες το χώμα και τα κλαριά
που σε σκεπάζαν.
Βρήκες αλαφροΐσκιωτο, περαστικό κυνηγό
με το σκυλί του και του φώναζες στα όνειρά του:
---- ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ ! ΕΛΑ !
Δεν ήθελε να πιστέψει στα οράματα ο κυνηγός
κι απομακρύνονταν τραβώντας το σκυλί του
απ’ τον φριχτό σου τάφο.
Ούτε στιγμή δεν έπαψες τ’απελπισμένα σου καλέσματα
και τελικά σε βρήκαν απάνθρωπα κατακρεουργημένο,
όχι όμως και την άφθαρτη ΑΓΓΕΛΙΚΗ ψυχή σου!
Πως γίνεται κι ΑΓΓΕΛΙΚΗ να λένε εκείνην
που-μάνα κι αυτή-τρία χρόνια τώρα
άπλετο ΦΩΣ ρίχνει
πάνω στην δολοφονία σου?
Σε βρήκαν,σ’ έβγαλαν απ’ τον φριχτό σου τάφο
και μακριά απ’ τον τόπο σου σε πήραν,
χωρίς εσύ να θέλεις.
Φανερώθηκες για να σε γνωρίσουν
πολλοί και άγνωστοι φίλοι σου
κι αυτοί μαζί σου ,τώρα, να φωνάζουν δυνατά
για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Είσαι εδώ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ευαίσθητο παλικάρι!
Ζητάς ΔΙΚΑΙΩΣΗ
και με το δάχτυλο δείχνεις τους δολοφόνους!
ΚΩΣΤΗ μας!
Μην ταράζεσαι!
Δεν θα σ’ αφήσουμε!
Δεν θα σε ξεχάσουμε!
Αδελφός και γιός μας είσαι τώρα!!
Γαλήνεψε!
κι η ώρα της δίκαιης τιμωρίας πλησιάζει!!!
Από μέλος της ομάδας του fb ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΗ ΠΟΛΥΖΟΥ
